Latem mały basen z wodą czy jezioro - co lepsze dla dziecka?

Często jest tak, że to co lubimy sami, jakoś też podświadomie zaszczepiamy dzieciom. Lubię pływać - uczę dziecko pływać. Nie lubię basenu - nie chodzę z nim tam. Ale nie zawsze tak jest. I tak też być nie musi.

I dorośli i dzieci to odrębne istoty, które choć mają w sobie nasze geny, kształtują się osobowościowo na zewnątrz nas. Funkcjonują nie tylko w domu, ale też w różnych mikrospołecznościach (żłobek, przedszkole, grupa koleżeńska, bliższa i dalsza rodzina). Czasami dziecko chce spróbować czegoś, bo tak umówiło się np. z koleżanką. To nic, że takie małe istoty mają po niewiele ponad 3 lata, ale są już małymi ludźmi. Mają do tego prawo bez rodzicielskich uprzedzeń.

Właśnie sobie przypomniałam, że pisałam o tym m.in. w mojej pracy doktorskiej, gdy analizowałam utwór pt. Kocio Letajew Andrieja Biełego, mojego ulubionego rosyjskiego symbolisty. Dowodziłam tam wtedy postawionej tezy, że świadomość małego człowieka kształtuje się przez swoiste kręgi, w których funkcjonuje i jego "ja" jest konglomeratem tych wpływów. Ale jaki ma to związek z letnimi uciechami związanymi z wypoczynkiem dla dzieci nad wodą?

A taki - że właśnie przy tej okazji, kiedy czytałam posta mojej koleżanki Hafiji na FB, że i ona i jej dziecko nie lubią takich zbiorowych kąpielisk, jak baseny czy jeziora, to od razu przyszło mi na myśl, że mówi to mama za siebie i za dziecko, a tak do końca nie wiemy, czy dziecko jest tego samego zdania.

Super, że Klaudia ma na podwórku basen i może bawić się w wodzie, w której tylko sama się kokosi. Ale jednak frajda poobbcowania z innymi dziećmi nad jeziorem też jest fajnym doświadczeniem. Nawet jeśli jest tłoczno i trzeba czasem podzielić się wiaderkiem do piasku, kółkiem ratunkowym, czy pontonem. 

Taką mam myśl na dziś - starajmy się jak najczęściej traktować nasze maluchy jak odrębnych małych ludzi, którzy mają prawo mieć swoje pragnienia i dokonywać swoich małych wyborów. Dobrze jest, jeśli już nawet takie małe dzieci mają skalę porównawczą. Obydwie radochy z podwórkowego basenu i z jeziornych igraszek - porównywalnie fajne! 

Bo potem dzieci pamiętają, że rok temu były gofry, że były fryty, że był różowy lód. Cień tych wspomnień przejdzie też gdzieś do ich podświadomości w dorosłym życiu. Chwile wrażeń, różnych wrażeń.