Wysokie Obcasy przy sobotnim śniadaniu i debiut z zupą z sałaty

Sobota u mnie od ponad 10-u lat nie może się obyć bez lektury Wysokich Obcasów przy śniadaniu. Dziś między innymi był interesujący artykuł o ojcach, którzy 9 lat temu uczestniczyli w sesji zdjęciowej do tego magazynu, a dziś pokazani zostali właśnie po tym sporym czasie, który mi też uświadomił upływ lat... Do lektury oczywiście rogalik z sałatą i twarożkiem ze szczypiorkiem i koperkiem z ogródka, który po ostatnich deszczach aż kiiiiipi zielenią warzyw.

No i oczywiście, jak sobie obiecałam i na blogu zapowiedziałam, ugotowałam zupę z sałaty. Wizualnie i smakowo wyszło tak, że zupa uznana została przez męża i syna za wykwintną, zwłaszcza z powodu dodanego do jej środka omletu. W smaku trochę podobna do zupy szczawiowej, choć jednak delikatniejsza.

Moja refleksja dnia?

Dziś uświadomiłam sobie, że skończył mi się podstawowy okres urlopu macierzyńskiego, nie licząc dwóch tygodni dodatkowych, o które wnioskuje się osobno do pracodawcy. Gdybym nie miała zaoszczędzonego urlopu z zeszłego roku i maksymalnie nie wykorzystała urlopu tegorocznego, to moja kruszynka już musiałaby powędrować w jakieś inne niż moje ręce na 2/3 dnia... Oczywiście tęsknię do ludzi i do konstruktywnych zajęć z dreszczykiem adrenaliny i ten moment rozstania z Maluszkiem nastąpi w końcu. Stanie się to jednak dopiero za ponad dwa miesiące, bo 31 sierpnia wracam do pracy. Poza tym jeden mały kamień spadł nam z serca - mamy już umówioną nianię. Pani / ciocia Basia już zapoznała się z moją dziewczynką, jest miła, zrównoważona, ale jednocześnie żywa i rezolutna, he, he, jak moja Klaudusia. Mam przeczucie, że powinny sobie przypaść do gustu podczas mojej nieobecności, gdy będę w pracy...